راه های متفاوت درمان درد مزمن و سرکش : درد شناسی و طب درد امروزه به موضوع بسیار مهمی در پزشکی تبدیل شده است و متخصصان خاص خودش را نیز دارد. با اطمینان میتوان گفت که بسیاری از ما ابدا علاقهای به درد کشیدن نداریم. با این وجود، درد یکی از ابزارهای ارتباطی مهم در بدن است. درد راهی است که به وسیلهی آن بدن به ما میگوید مشکلی وجود دارد و باید کاری کنید.
درمان درد مزمن
داروهایی که برای درد مزمن یا دائم مصرف می شوند، باید اثر دراز مدت داشته باشند و به آن ها دارای طول اثر بلند یا آهسته رهش (به تدریج در بدن آزاد و جذب می شوند) می گویند و در فاصله های منظم یا تمام وقت مصرف می شوند.
این داروها باید طبق برنامه مصرف شوند، حتی زمانی که بیمار درد ندارد و زمان مصرف دارو فرا رسیده است. با مصرف این داروها طبق برنامه، در بدن بیمار در طول روز و شب، سطح مشخصی از داروی ضد درد که باعث تسکین می شود، وجود دارد .
ممکن است برای استفاده از این روش ها نیاز به متخصصان سلامت، مددکار اجتماعی، طب تسکینی ، آموزش روش های مراقبت در منزل ، فیزیوتراپیست، روانشناس، پرستار یا دیگران داشته باشید. دوستان و خانواده نیز می توانند به شما در این زمینه کمک کنند.
آیا با نشانه هایی از سرطان که زنان باید جدی بگیرند آشنا هستید ؟؟؟ اگر نه حتما این مقاله را بخوانید
این داروها به صورت قرص یا کپسول که هر ۸ تا ۱۲ ساعت مصرف می شوند یا به صورت پچ های پوستی (دارو روی تکه ای چسب دار قرار گرفته است) که برای چند روز روی پوست چسبانده می شوند، به فروش می رسند.
دوباره تاکید می شود که این داروها باید به صورت منظم مصرف شوند، نه هر زمانی که درد وجود دارد. داروهای مورد استفاده برای درد مزمن، طولانی اثر هستند. آن ها به طور تدریجی در بدن آزاد می شوند و درد را در دراز مدت در سطح پایین نگاه می دارند. داروهای مصرفی برای درد سرکش متفاوت هستند.
درمان درد سرکش
درد سرکش با داروهایی که اثر سریع دارند و برای مدت کوتاهی در بدن می مانند، بهتر درمان می شوند. آن ها در صورت نیاز مصرف می شوند، یعنی به محض شروع درد سرکش باید مصرف شوند.
داروهای کوتاه اثر (گاهی داروهای نجات دهنده نامیده می شوند)، سریع تر از داروهای درد مزمن اثر می کنند. ماندگاری آن ها در بدن کم است و عوارض جانبی کم تری دارند.
به محض احسا س درد باید داروی کوتاه اثر را مصرف کنید، زیرا سبب تسکین یافتن درد می شود. نگذارید درد افزایش و شدت پیدا کند، زیرا کنترل آن سخت تر می شود.
وقتی تجربه درد در انفراد و تنهایی اتفاق می افتد، تحمل ناپذیری آن بسیار بیشتر می شود زیرا اندیشیدن درباره معنای درد آن را تشدید می کند. اینکه بیماران، در جایی دیگر، کسانی را بیابند که از همان دردهای آنها رنج می برند، به آنها نوعی اطمینان می دهد و منبع انرژی ای می شود غیر منتظره که تجربه خود را با دیگری به اشتراک بگذارند، با آنها مبادله فکری بکنند و از راه و روش های هر کدامشان برای مقابله با درد با یکدیگر حرف بزنند. گروه های بزرگی از بیماران در سال های اخیر توانسته اند که درباره اشکال مختلف دردهای مزمن اراده خود را برای کنترل و حتی فشار آوردن به پزشکان و آزمایشگاه های داروسازی تحمیل کنند تا آنها اهمیت بیشتری به شناخت بیماری آنها و شیوه های درمانی بدهند.