پرستاری و مراقبت های تسکینی ، ریشه و اهداف و ارزش های مشترکی دارند. برای پیشبرد عمل پرستاری تسکینی، تشخیص نقش منحصر به فرد پرستاری تسکینی در زمینه مراقبت تسکینی ضروری است.
علم مراقبت های تسکینی دستخوش پیشرفت های سریعی شده است، به ویژه با پیشرفت در مداخلات دارویی برای کمک به کنترل درد مزمن و علائم ناراحت کننده. این جنبه حیاتی و ضروری از بهینه سازی کیفیت زندگی بیماران ، به عنوان یک تخصص پرستاری شناخته شده است.
تعریف پرستاری تسکینی:
همانطور که میدانیم پرستاری به وضعیت انسان در زمان بحران سلامتی توجه دارد و جوهره آن در طبیعت انسان گره خورده است. اما فعالیت پرستاری و مراقبت های تسکینی ترکیبی پیچیده از مهارت‌های مختلف عملی و ویژگی‌های شخصی است که با هم در یک رشته التقاطی پیوند خورده‌اند که ذاتاً تعریف آن دشوار است. یک تعریف ساده تر و امروزی تر این است که “کاهش رنج های بیمار، نه برای درمان”
نقش پرستاری تسکینی:
«شامل انجام فعالیت هایی است که به سلامت و بهبودی بیمار یا به مرگ مسالمت آمیز کمک می کند. »
پرستاری و مراقبت های تسکینی شامل ارزش گذاری تمام ویژگی ها و تجربیات گذشته فرد است. این نیاز به نگرش و رویکردی دارد که فراتر از تشخیص و مشکل فوری پزشکی است. دستیابی به این امر مستلزم سطحی از تماس انسانی شخصی با فرد در حال مرگ است که فراتر از وظایف و رویه‌هایی است که اغلب می‌توانند بر کارهای روزمره تسلط داشته باشند. در واقع هم علم است و هم هنر! همچنین بر عادی بودن و کیفیت زندگی تاکید دارد. (کیفیت زندگی را به حداکثر می رساند و رنج را کاهش می دهد)
کاهش درد و رنج از طریق تشخیص و درمان پاسخ‌های انسانی به مسائل بهداشتی ، یک کارکرد ضروری پرستاری است.
برای پرستاران، پاسخ انسانی پدیده ای پیچیده است که جنبه های فیزیکی، اجتماعی، عاطفی و معنوی وجود را در بر می گیرد. هنگامی که پرستار تسکینی بیمار و خانواده را در رابطه پرستار و بیمار می شناسد، ارزش ها، باورها، تجارب گذشته و اهداف همه طرفین ظاهر می شود و مراقبت های آینده از مدیریت علائم گرفته تا دستورالعمل های پیشرفته، انتخاب های درمانی و مراقبت در زمان مرگ را بکار می گیرد.
در آخر باید بدانیم که هدف مراقبت تسکینی، پیشگیری و تسکین رنج و حمایت از بهترین کیفیت زندگی ممکن برای بیماران و خانواده‌هایشان است، صرف نظر از مرحله بیماری یا نیاز به درمان‌های دیگر است.
