چگونه از یک بیمار سرطانی در خانه مراقبت کنیم ؟ یکی از خبر های بدی که می تواند شما را بسیار ناراحت و غمگین کند ، اطلاع یافتن از این موضوع است که یکی از نزدیکانتان مبتلا به بیماری سرطان شده است . اما اگر شما یکی از کسانی هستید که وظیفه پرستاری و مراقبت از بیمار بر عهده شماست ، باید بدانید که چگونه از یک بیمار سرطانی مراقبت کنید . پس در ابتدا روحیه خود را حفظ کنید و به فراگیری روش های مفید پرستاری و مراقبت در منزل از بیمار بپردازید .. با ما همراه باشید در ادامه مطلب :
بر طبق آمار ها قسمت اعظم مسئولیت حمایت و مراقبت از بیماران سرطانی ، به عهده خانواده است. ابتلا به سرطان در عضوی از یک خانواده، زندگی کل اعضای آن خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. معمولاً در خانواده یک نفر بیش از بقیه مسؤولیت انجام کارهای بیماران سرطانی را به عهده دارد که به او مراقب می‌گویند.
وظایف مراقب بیمار در خانه چیست ؟
مراقب بیمار در خانه علاوه بر این که باید به مسائل شغلی و زندگی روزمره خود بپردازد باید توانایی انجام تمام کار های بیمار را نیز داشته باشد ، از جمله این وظایف می توان به موارد زیر اشاره داشت :
مسئولیت ارائه خدمات پزشکی ( تزریقات ، تعویض باند ، ششتشو محل جراحی و زخم )
هماهنگی ویزیت های پزشکی و انتقال بیمار به مطب پزشک و یا بیمارستان
در برخی موارد مدیریت امور مالی و قانونی فرد بیمار ( پرداخت هزینه ها ، پیگیری بیمه ، از کارافتادگی )
هماهنگ کردن رفت و آمد های بیمار
مسئولیت هماهنگ کردن ملاقات از بیمار در زمان های مشخص
فراگیری طب تسکینی
ارتباط و راهنمایی از کانون بیماران سرطانی و صعب العلاج
مسؤول ارائه برخی خدمات پزشکی به بیمارشان هستند و یا مسؤول هماهنگی ویزیت‌های پزشکی و انتقال او به مطب، درمانگاه یا بیمارستانند. حتی گاهی مسؤول مدیریت امور مالی و قانونی فرد بیمار مثل پرداخت هزینه‌ها، پیگیری بیمه و ازکارافتادگی و …. هستند.
اتاق یک بیمار سرطانی باید دارای چه ویژگی هایی باشد ؟
مهمترین بخش نگهداری بیمار در خانه این است كه اتاق بیمار مشخص شود تا اگر میكربی وجود دارد در اتاقهای دیگر وجود دارد ،منتشر نشود. بهتر است اتاق خود بیمار برای این كار اختصاص یابد. تشك بیمار باید سفت و مسطح باشد و از بالش اضافی هم استفاده شود . زیرا خوابیدن طولانی ، باعث درد در ناحیه پشت می شود . مگر این كه سر و گردن كمی بالاتر از معمول قرار گیرد.
در كنار تخت بیمار یك صندلی یا مبل دسته دار گذاشته شود تا بیمار با تكیه به آن بتواند از جایش بلند شود وگاهی روی آن بنشیند. سعی كنید همیشه یك پارچ آب با لیوانی كه وارونه روی دستمال كاغذی قرار گرفته در كنار بیمار باشد. بهتر است یك زنگ تهیه شود تا در صورت لزوم بیمار آن را تكان دهد . داد زدن برای بیمار خوب نیست. زنگ تلفن هم ممكن است او را عصبی كند.
یك درجه طبی هم باید در اتاق بیمارباشد. درجه در ساعاتی كه دكتر توصیه كرده به مدت دو دقیقه ی تمام زیر زبان بیمار با دهان بسته قرار گیرد و سپس درجه جیوه آن خوانده شود و برحسب تاریخ و ساعت روی صفحه كاغذ درج گردد تا برای مشاهده بعدی دكتر در پرونده مریض آماده باشد.درجه پس از استفاده باید تكان داده شود تا جیوه داخل آن پایین برود. سپس با محلول ضدعفونی تمیز شود و درجلد یا محفظه خود قرار گیرد. اگر درجه حرارت بدن بیمار خیلی بالا باشد باید فوراً به دكتر اطلاع داد.
هوای اتاق بیمار نباید خشك باشد بلكه باید دارای رطوبت باشد. هوای خشك ، بیمار را تحریك به سرفه می كند . برای مرطوب كردن هوا می توان از دستگاه بخار در اطاق استفاده نمود.
پتوهای تخت بیمار باید طوری قرار گیرد كه روی او سنگینی نكند، مخصوصاً روی قسمت پا و انگشتان ، تا هنگام پهلو به پهلوشدن به آنها آسیب نرساند.
در اطراف اتاق بیمار نباید سرو صدا كرد زیرا بیمار عموماً فردی عصبی و كم حوصله است و فشارهای عصبی مانع بهبود سریع او می شود .
